۱۰ شاهکار موسیقی در بازی‌های ویدیویی که فراموش نمی‌شوند

موسیقی در بازی‌های ویدیویی نقش حیاتی در خلق تجربه‌ای عمیق و به‌یادماندنی دارد. از لحظات هیجان‌انگیز مبارزه گرفته تا صحنه‌های آرام و احساسی، آهنگ‌ها می‌توانند شما را کاملاً در دنیای بازی غوطه‌ور کنند. در این مقاله، ۱۰ موسیقی برتر بازی‌های ویدیویی را معرفی می‌کنیم که هر گیمر واقعی نباید از شنیدن آن‌ها غافل شود.

1.Gta San Andreas(Theme song)

آهنگ Theme Song بازی GTA San Andreas یکی از نمادین‌ترین قطعات موسیقی در تاریخ بازی‌های ویدیویی به شمار می‌رود. این اثر توسط Michael Hunter ساخته شده و به محض شروع بازی و نمایش لوگوی Rockstar، پخش می‌شود. سبک موسیقی آن ترکیبی از هیپ‌هاپ و گنگستا رپ با بیس قوی است که کاملاً با فضای دهه ۹۰ میلادی و اتمسفر خیابانی بازی هماهنگ شده است.

این قطعه به قدری شناخته‌شده و خاطره‌انگیز است که تنها با شنیدن چند ثانیه‌ی ابتدایی آن، حس نوستالژی San Andreas در گیمرها زنده می‌شود. در واقع، این Theme Song نه تنها هویت صوتی بازی را شکل داده، بلکه به بخشی جدانشدنی از فرهنگ بازی‌های ویدیویی تبدیل شده است.

2. Assassin’s creed 2(Ezio’s family)

موسیقی “Ezio’s Family” از بازی Assassin’s Creed II یکی از شناخته‌شده‌ترین و تأثیرگذارترین قطعات ساخته‌ی Jesper Kyd است. این اثر تم اصلی شخصیت Ezio Auditore da Firenze محسوب می‌شود و حال‌وهوایی عاطفی، حماسی و در عین حال اندوهگین دارد. آهنگ با ملودی آرام و دلنشین آغاز می‌شود و به تدریج اوج می‌گیرد، به‌طوری که روند رشد و تحولات شخصیتی Ezio را به‌خوبی منتقل می‌کند. از لحظات دردناک مرگ خانواده‌اش گرفته تا تبدیل شدن به یک Assassin تمام‌عیار، این قطعه همیشه همراه بازیکن است.

«Ezio’s Family» فراتر از یک موسیقی متن معمولی عمل می‌کند؛ در واقع، به نماد مجموعه‌ی Assassin’s Creed تبدیل شده و در نسخه‌های بعدی نیز بارها با تنظیم‌های مختلف بازآفرینی شده است. برای بسیاری از طرفداران، شنیدن چند نت ابتدایی آن کافی است تا تمام خاطرات فلورانس، ونیز و ماجراجویی‌های Ezio دوباره زنده شوند.

3. The witcher 3 (sword of destiny)

قطعه‌ی “Sword of Destiny” از بازی The Witcher 3: Wild Hunt یکی از تم‌های اصلی و قدرتمند موسیقی این عنوان است که توسط Marcin Przybyłowicz و تیم آهنگسازان CD Projekt ساخته شده است. این آهنگ به‌خوبی فضای حماسی و تاریک دنیای ویچر را منتقل می‌کند.

استفاده از سازهای زهی سنگین، ضرب‌آهنگ کوبه‌ای پرقدرت و آوازهای فولکلور اسلاوی، حس جنگ، سرنوشت و تقدیری اجتناب‌ناپذیر را به شنونده القا می‌کند. تم «Sword of Destiny» معمولاً در لحظات کلیدی داستان یا نبردهای بزرگ پخش می‌شود و بار روایی چشمگیری دارد؛ گویی موسیقی خودش روایتگر سرنوشت گرالت است.

همانند بسیاری از قطعات The Witcher 3، این آهنگ توانسته هم ریشه در موسیقی سنتی اروپای شرقی داشته باشد و هم فضای فانتزی تاریک بازی را تقویت کند. به همین دلیل، «Sword of Destiny» نه تنها یک موسیقی متن است، بلکه امضایی برای هویت جهان ویچر و تجربه‌ای فراموش‌نشدنی برای بازیکنان محسوب می‌شود.

4. Omori (world’s end valentine)

قطعه‌ی “World’s End Valentine” از بازی OMORI، ساخته‌ی Pedro Silva و Jami Lynne، یکی از متمایزترین و به‌یادماندنی‌ترین آهنگ‌های بازی است. این موسیقی معمولاً در لحظات پرتنش و کلیدی داستان پخش می‌شود و با فضای سوررئال، ترسناک و غم‌انگیز بازی هماهنگی کامل دارد.

استفاده از ریتم‌های سنگین، صداهای الکترونیک تیره و ملودی‌های نامتعارف، حس اضطراب، فشار روانی و نزدیک شدن به اوج روایت را به بازیکن منتقل می‌کند.

«World’s End Valentine» تنها یک موسیقی پس‌زمینه نیست؛ بلکه بخشی از هویت تاریک و روان‌شناسانه‌ی OMORI را شکل می‌دهد. هنگام پخش این قطعه، شنونده همزمان احساس خطر و غم را تجربه می‌کند؛ گویی موسیقی، پایان یک دنیا و مرز میان خیال و واقعیت را بازتاب می‌دهد و تجربه‌ی بازی را عمیق‌تر و ماندگارتر می‌کند.

5. cyberpunk(the rebel path)

قطعه‌ی “The Rebel Path” از بازی Cyberpunk 2077، ساخته‌ی Marcin Przybyłowicz و همکارانش، یکی از تم‌های شاخص و به‌یادماندنی بازی است که حال‌وهوای شورش، آزادی‌خواهی و فضای سایبرپانکی را به‌خوبی منتقل می‌کند.

این آهنگ با بیس الکترونیک سنگین و ریتم مکانیکی آغاز می‌شود و به تدریج با لایه‌های سینت و درام‌های پرقدرت اوج می‌گیرد. فضای موسیقی ترکیبی است از خشونت صنعتی و انرژی شورشی؛ حالتی که کاملاً با دنیای Night City و شخصیت‌هایی مانند Johnny Silverhand هماهنگ است.

«The Rebel Path» بیش از یک موسیقی پس‌زمینه عمل می‌کند؛ این قطعه حال‌وهوای اصلی بازی یعنی تقابل فرد با سیستم، عصیان در برابر قدرت‌های بزرگ و تلاش برای بقا در جهانی تاریک و بی‌رحم را بیان می‌کند. شنیدن این آهنگ این حس را می‌دهد که هر لحظه آماده‌ی انفجار یا انقلاب هستید، و دقیقاً همین انرژی شورشی در روایت Cyberpunk 2077 جاری است.

6. The last of us (Theme song)

تم اصلی The Last of Us، ساخته‌ی Gustavo Santaolalla، یکی از شناخته‌شده‌ترین و تاثیرگذارترین موسیقی‌های تاریخ بازی‌های ویدیویی است که با ابزارهای ساده، عمیق‌ترین احساسات را منتقل می‌کند. این قطعه با گیتار آکوستیک و ملودی مینیمالیستی آغاز می‌شود؛ نه پر زرق‌وبرق است و نه مملو از ارکستراسیون سنگین. همین سادگی، فضای سنگین و احساسی بازی را به‌خوبی بازتاب می‌دهد.

موسیقی همزمان حس تنهایی، ترس، امید و پیوند انسانی را منتقل می‌کند؛ درست همان چیزی که در رابطه‌ی جوئل و الی تجربه می‌کنیم. قدرت اصلی این تم در سکوت‌ها و نت‌های کشیده‌اش نهفته است؛ هر صدا مانند پژواکی از جهانی ویران‌شده عمل می‌کند و به بازیکن یادآوری می‌کند که داستان The Last of Us تنها درباره‌ی بقا نیست، بلکه درباره‌ی انسانیت و احساساتی است که حتی در تاریک‌ترین شرایط زنده می‌مانند.

7. Devil may cry 5(bury the light)

قطعه‌ی “Bury the Light” از بازی Devil May Cry 5 یکی از برجسته‌ترین و پرانرژی‌ترین ترک‌های موسیقی در بازی‌های اکشن مدرن است. این آهنگ توسط Casey Edwards ساخته شده و با صدای قدرتمند Victor Borba اجرا می‌شود و به‌عنوان تم شخصیت Vergil شناخته می‌شود.

برخلاف بسیاری از موسیقی‌های متن که عمدتاً به فضاسازی می‌پردازند، Bury the Light یک سرود تمام‌عیار است؛ پر از ریف‌های سنگین متال، ملودی‌های سینماتیک و وکال دراماتیک که به‌طور کامل با فلسفه و شخصیت Vergil هماهنگی دارد. متن آهنگ به مبارزه‌ی درونی او با قدرت، سرنوشت و انسانیتش اشاره می‌کند و این باعث می‌شود موسیقی نه تنها یک قطعه شنیدنی، بلکه روایتی موازی با داستان بازی باشد.

شدت و انرژی آهنگ به‌ویژه در مبارزات پایانی بازی، هیجان و آدرنالین بازیکن را به اوج می‌رساند. Bury the Light نمونه‌ای بی‌نظیر از این است که چگونه موسیقی می‌تواند فراتر از پس‌زمینه عمل کند و به بخشی جدانشدنی از هویت یک شخصیت و تجربه‌ی کلی بازی تبدیل شود.

8. Doom eternal (the only thing thy fear is you)

قطعه‌ی “The Only Thing They Fear Is You” از بازی Doom Eternal بدون شک یکی از خشن‌ترین و پرآدرنالین‌ترین آهنگ‌های تاریخ موسیقی بازی‌ها است. این ترک توسط Mick Gordon ساخته شده و به نوعی اوج هنر او در ترکیب متال سنگین با ریتم‌های صنعتی و الکترونیک به شمار می‌رود.

همان‌طور که نامش نشان می‌دهد، این آهنگ روحیه‌ی Doom Slayer را مجسم می‌کند: تنها چیزی که شیاطین از آن وحشت دارند. ریف‌های گیتار ۸ سیمه‌ی سنگین، درام‌های کوبنده و بیس‌های عمیق شنونده را از همان لحظه‌ی اول وارد حالت جنگی می‌کنند.

این قطعه نه تنها یک موسیقی متن است، بلکه مثل سوخت محرک عمل می‌کند؛ هر بار که دشمنان در موج‌های عظیم ظاهر می‌شوند، شدت و انرژی آهنگ بازیکن را به جلو می‌راند. جالب اینجاست که The Only Thing They Fear Is You حتی به یک میم اینترنتی و نمادی فرهنگی تبدیل شده و بیرون از بازی نیز در ویدئوهای مختلف برای نمایش قدرت و هیجان استفاده می‌شود.

در واقع، این موسیقی به‌خوبی نشان می‌دهد که Doom Eternal فقط یک شوتر اول‌شخص نیست، بلکه یک تجربه‌ی خالص آدرنالین است که موسیقی آن نقش اصلی در انتقال این حس دارد.

9. God of war Ragnarök (Main theme)

تم اصلی God of War Ragnarök یکی از باشکوه‌ترین قطعات موسیقی دنیای بازی‌ها است که توسط Bear McCreary ساخته شده است. این آهنگ ادامه‌دهنده‌ی هویت موسیقایی قسمت قبلی (God of War 2018) است، اما با توجه به گسترده‌تر شدن جهان و سنگین‌تر شدن روایت، عظمت و عمق بیشتری دارد.

قطعه با صدای کُرهای نوردیک و سازهای بادی سنگین آغاز می‌شود؛ همان صدای آشنایی که از ابتدا با کریتوس و فضای اسکاندیناوی گره خورده است. ریتم کند اما کوبنده، وزنی حماسی به موسیقی می‌بخشد و حس تقدیر و سرنوشت اجتناب‌ناپذیر را تداعی می‌کند. هرچه آهنگ جلوتر می‌رود، ترکیب ارکستر سمفونیک با کُر و سازهای سنتی، حس نبردی عظیم و پایان‌ناپذیر را به شنونده منتقل می‌کند.

ویژگی مهم این Main Theme، ترکیب قدرت و غم در لایه‌های زیرین آن است. در واثع این Main Theme بازتابی از سفر شخصی کریتوس و آترئوس در مواجهه با خدایان و سرنوشت می باشد. همین تلفیق احساسات متضاد باعث می‌شود موسیقی همزمان الهام‌بخش و دردناک باشد.

به‌طور کلی، این تم نه تنها یک موسیقی متن است، بلکه چکیده‌ای از روح Ragnarök به شمار می‌رود: داستانی درباره‌ی خشم، سرنوشت، خانواده و پایان‌ها. شنیدن آن حتی بیرون از بازی نیز یادآور شکوه و سنگینی دنیای کریتوس است.

10. persona 5 (it’s going down now)

قطعه‌ی “It’s Going Down Now” از بازی Persona 5 یکی از پرانرژی‌ترین و استرس‌زا‌ترین آهنگ‌های این مجموعه است که معمولاً در لحظات حساس و پرتنش مبارزات پخش می‌شود. این ترک توسط Shoji Meguro، آهنگسازی که هویت موسیقایی Persona را شکل داده، ساخته شده و ترکیبی بی‌نظیر از جاز، راک و الکترونیک است.

از همان ثانیه‌ی اول، بیس قوی و درام پرشتاب حس تعقیب و گریز را به شنونده منتقل می‌کند. در کنار آن، سازهای بادی و ریف‌های تند باعث می‌شوند بازیکن فشار و اضطراب موقعیت را کاملاً حس کند. این قطعه در واقع به‌عنوان تمی طراحی شده که هم حس خطر و هم هیجان پیروزی احتمالی را منتقل می‌کند؛ همان دوگانگی‌ای که در مبارزات استراتژیک Persona 5 جریان دارد.

یکی از نکات جذاب موسیقی این بازی، استفاده از سبک جاز-راک مدرن است که در بازی‌های ویدیویی چندان رایج نیست. همین انتخاب باعث شده Persona 5 از نظر موسیقی منحصربه‌فرد باشد و قطعاتی مثل It’s Going Down Now فراتر از یک پس‌زمینه‌ی صوتی ساده، به نماد هویت بازی تبدیل شوند.

در مجموع، این آهنگ به‌خوبی حس آدرنالین، خطر و استراتژی را با هم ترکیب می‌کند و تجربه‌ی نبردهای Persona 5 را چند برابر تأثیرگذارتر می‌سازد.